Vorige week heb ik au-bain-marie een rozenzeep gemaakt, die ik op dezelfde manier wilde kleuren als een van mijn allereerste zepen, Rustiek Toscane, maar dan met roze in plaats van groene klei. Op de 'normale' manier geeft mijn rozenparfumolie altijd wat moeilijkheden, maar daar zou ik met deze warme methode geen last van moeten hebben. Klopt! Alleen bleek de roze klei zich net weer een beetje anders te gedragen dan de groene klei, en helemaal niet zo lekker te willen marmeren. ZUCHT!
Vandaag wilde ik Pink Sugar maken. Deze geur is in de Verenigde Staten enorm populair. Het enige probleempje met deze parfumolie is dat er een flinke vanillecomponent in zit, en daar wordt de zeep onherroepelijk bruin van. Heel bruin. Niet tegenop te kleuren zo bruin. Om toch nog wat met het zoetig-suikerige te doen dacht ik dat het wel leuk was om er roze hartjes op te maken met zeepmassa die niet gegeurd is, en dus ook niet bruin wordt. Hartjes maken heb ik een paar weken geleden geoefend, ik heb een standaard recept gebruikt, en de parfumolie zou volgens de research niet al te moeilijk moeten doen. Maar ja, dat is de theorie. Om het in de praktijk allemaal helemaal precies goed te krijgen is nog lang zo eenvoudig niet. Uiteindelijk was naar mijn mening de gegeurde basis eigenlijk iets te dik, en het roze deel net iets te dun om het echt goed te laten werken. Nu is het een kwestie van inpakken en afwachten wat er morgen uit de mal komt.
Ik heb al vaker van die periodes gehad dat het allemaal even net niet lekker liep. De oplossing is eigenlijk heel simpel: gewoon doorgaan. Op een gegeven moment zit ik weer in een flow en op wonderbaarlijk en mysterieuze wijze komt dan de ene na de andere mooie zeep uit de mal. Maar voor nu zit ik vrij dicht tegen mijn frustratietolerantiegrens aan. GGGRRRRRR!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten