Vanmorgen had ik ineens zin in zoutzeep maken. Van het weekend kreeg ik nog een complimentje over hoe lekker de vorige rook, dus ik heb gewoon maar hetzelfde gemaakt. Tenminste, dat was het plan. Ik herinnerde me dat ik de vorige keer een beetje te weinig had gemaakt om de mal helemaal te vullen. Dus heb ik het recept opnieuw uitgerekend, maar dan uitgaande van een grotere hoeveelheid.
De zoutzeep van december vorig jaar was na een uurtje in de mal al gloeiend heet, en al bijna niet meer te snijden. Groot was dan vanmorgen ook mijn verbazing toen ik na een uur ging kijken, en de zeep nog niet eens hard bleek te zijn! Ik heb alles weer ingepakt, en nog een uurtje gegeven. Ook na twee uur was de zeep eigenlijk nog vrij zacht, en bovendien nog behoorlijk glibberig. En ineens wist ik het weer: ik had veel minder water toe moeten voegen, dat was het grote verschil met vorige keer! En dat was ik bij de herberekening van het recept vergeten. Maar de zeep begon al wel lekker warm te worden, dus ik heb hem maar gesneden. Als je zoutzeep niet op tijd snijdt is het enige wat je er nog mee kunt in grove brokken hakken, en dat wilde ik echt koste wat kost voorkomen. De gesneden stukjes heb ik netjes tegen elkaar aan weer lekker in de mal teruggezet en ingepakt, waar ze nu in hun eigen warmte verder staan te sudderen.
Morgen ga ik kijken of ik er een fotootje van kan nemen. En dan ook maar eens tossen of ik dan een castille ga maken, of toch maar eens proberen rozenzeep te maken op de 'warme' manier (au bain marie).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten